Wyspy Kanaryjskie – rajski klimat

Wyspy Kanaryjskie

Wyspy Kanaryjskie, czyli inaczej Wyspy Szczęśliwe to archipelag położony u wybrzeża Afryki i dziś stanowi terytorium Hiszpanii. W jego skład wchodzą: Teneryfa, Gran Canaria, Lanzarote, Fuerteventura, La Palma, La Gomera, Alegranza, La Graciosa, el Hierro i Montana Clara. Jest to jedno z nielicznych miejsc na ziemi, w którym panuje optymalna temperatura przez cały rok, oscylująca w granicach 20-30 stopni. Charakterystyczne dla wysp są również wiatry, ponieważ leży ona w strefie pasatów. Dzięki nim przez cały rok możliwa jest tam żegluga, choć nie jest to najłatwiejsze miejsce do tego typu aktywności. Niemniej już od XV wieku jest Wyspy Kanaryjskie funkcjonują jako punkt wyjściowy dla żeglarzy i podróżników, którym marzą się wojaże po Oceanie Atlantyckim. Każda z wysp archipelagu jest wyjątkowa i ma swoją specyfikę. Zwiedzanie może być wciągające jak narkotyk – gdy zobaczymy jedną, natychmiast będziemy chcieli sprawdzić jak wygląda druga. W zależności od tego jaki typ turystyki preferujemy, wybierzmy wpierw te wyspę, która najlepiej odpowiada naszym oczekiwaniom. Zdecydowanie jest w czym wybierać, dlatego zacznijmy ich przegląd od najpopularniejszej z wysp.

Teneryfa

Teneryfa to największa wyspa archipelagu położonego u północno-zachodnich wybrzeży Afryki. Charakterystyczny punkt na wyspie to 20-kilometrowy krater Canadas del Teide, z którego wyrasta na wysokość 3718m szczyt Teide, będący najwyższym szczytem Hiszpanii. Krater z kolei to trzeci co do wielkości aktywny wulkan w skali światowej. Teneryfa to również najludniejsza wyspa hiszpańska. Nie sposób się dziwić temu, że przyciąga do siebie zarówno stałych mieszkańców, jak i mnóstwo turystów rocznie. Choć geograficznie należałoby ją przyporządkować do Afryki, to jest ona częścią Unii Europejskiej. Urzędowym językiem jest hiszpański, lecz można bez problemu porozumiewać się także w języku angielskim czy niemieckim. Największym miastem jest Santa Cruz de Tenerife, która razem z Las Palmas de Gran Canaria jest stolicą Wysp Kanaryjskich. Dawniej mieszkańcami wyspy byli Guanchowie. Pod koniec XV wieku Alonso Fernandes de Lugo zaatakował te tereny i w krótkim czasie szybko je sobie podporządkował. Guanchowie stali się niewolnikami a silna kolonizacja i wpływy innych kultur praktycznie zatarły ślad po dawnych mieszkańcach. Teneryfa stała się miejscem uprawy trzciny cukrowej i bananów. Ośrodek ten był wypadem tranzytowym dla podbojów kolonizacyjnych. Dawniej, w latach 1833-1927 Santa Cruz de Tenerife była samodzielną stolicą całego archipelagu i dopiero w 1927r. przyłączono do tej funkcji Las Palmas de Gran Canaria. Obecnie Teneryfa jest tętniącym życiem turystycznym ośrodkiem. Turystów przyciągają malownicze krajobrazy oraz swoista egzotyka. Park Narodowy Teide jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a z samego szczytu rozciąga się widok na praktycznie całą Teneryfę. Kolejnym obowiązkowym punktem na Teneryfie również wpisanym na listę UNESCO jest centrum San Cristobal de La Laguna. Krajobraz wyspy jest bardzo różnorodny – od ciemnych plaż, przez pola rolnicze i zakątki turystyczne, aż do terenów górzystych.

Wakacje na Tenryfie: http://www.tui.pl/wypoczynek/wyspy-kanaryjskie/teneryfa

Lanzarote

Lanzarote prawdopodobnie jest pierwszą zasiedloną wyspą archipelagu, jednocześnie jest znacznie odmienna od pozostałych wysp za sprawą czynnych jeszcze w XIX wieku wulkanów. Pierwsi mieszkańcy mieli się tam pojawić ok. II wieku naszej ery i byli to, podobnie jak w przypadku Teneryfy, Guanchowie. Nazwa wyspy pochodzi od imienia włoskiego nawigatora, Lancelotta Malocellego, który pojawił się na wyspie na początku XIV wieku. Choć po 20 latach został z niej wygnany przez rdzennych mieszkańców, do dziś śladem jego obecności na tamtych terenach jest potężna twierdza Castillo de Santa Barbara, którą Malocello wzniósł na szczycie Montana. Hiszpańska władza pojawiła się tutaj na początku XV wieku, gdy żeglarz Jean de Bethencourt trafił na wyspę z zamiarem jej podboju. Ponieważ sprytnie doprowadził do buntu i podziału wśród społeczności, cel swój osiągnął dosyć szybko i łatwo. Opanowane Lanzarote stało się punktem wyjściowym do podboju kolejnych wysp tego archipelagu. W latach trzydziestych XVIII wieku na wyspie miały miejsce erupcje wulkaniczne, a lawa i pyły pokryły wówczas ¼ powierzchni. Świadectwem tego wydarzenia pozostają kratery, które można oglądać w Parku Narodowym Timanfaya. Dziś mieszkańcy wyspy utrzymują się głównie z turystyki, który to sektor zatrudnia 90% społeczeństwa. Pewien udział w rozwoju gospodarczym ma również rolnictwo – na żyznych glebach uprawiane są pomidory i ziemniaki. Flagowym produktem tej wyspy jest wino Malvasia, które jest eksportowane do wszystkich krajów Europy.

Wypoczynek na Lanzarote: http://www.tui.pl/wypoczynek/wyspy-kanaryjskie/lanzarote

Fuerteventura

Fuerteventura to przede wszystkim plaże – najdłuższe na Wyspach Kanaryjskich. To druga co do wielkości wyspa archipelagu, która urzeka turystów swoim pustynnym krajobrazem. Nazwę wyspie miał nadać Jean de Bethencourt, ten sam, który podbił Lanzarote. Mieszkańcy Fuerteventury stawili zdecydowany opór wobec poczynań Bethencourta i ten był zmuszony wezwać posiłki z Hiszpanii do pomocy w podboju. Przez odwagę i wytrwałość wyspa otrzymała nazwę od słów z języka francuskiego „forte aventure”, oznaczających mocną przygodę. Podbój wyspy miał miejsce w 1405r. W tym czasie wyspa cieszyła się dużym zainteresowaniem otoczonych złą sławą handlarzy niewolnikami i poszukiwaczy skarbów. Ponadto, ta wyspa była ostatnim przystankiem Kolumba podczas jego wielkiej wyprawy na zachód. Przez kolejne wieki życie mieszkańców toczyło się wolnym i stabilnym torem. W latach 60 ubiegłego wieku zaczęto tworzyć tutaj zaplecze turystyczne, które jest rozwijane do dziś. Fascynujący urok wyspy to jasne, piaszczyste plaże, na których można wypoczywać przez cały rok. Roślinność jest raczej uboga, a jedynym charakterystycznym elementem, który zakłóca pustynny krajobraz są fuerteventurskie kozy, z których mleka wytwarzane są pyszne sery. Wielu utożsamia te wyspę z rajem na ziemi i jest ona często wybieranym kierunkiem turystycznym.

La Gomera

La Gomera to prawie najmniejsza wyspa pośród Wysp Kanaryjskich. Jej historia jest bardzo podobna do dziejów Teneryfy czy Lanzarote – początkowo zamieszkana przez Guanchów, w XV wieku przeszła w ręce Hiszpanii za sprawą Jeana de Bethencourta. To wyspa pochodzenia wulkanicznego o skalistym wnętrzu, przez co komunikacja jest dosyć utrudniona. Dobrze rozwinięty sektor rolnictwa mógł zaistnieć dzięki wulkanicznym glebom – na uprawach rolnych znajdziemy głównie winogrona, mango, awokado i banany. Na pewno znajdziemy tu więcej ciekawej roślinności, niż na pustynnej Fuerteventurze. W małych wioskach domki otoczone są drzewami migdałowymi i palmami. Sporą część powierzchni wyspy zajmuje Park Narodowy Garajonay, z wyjątkowym lasem wawrzynolistnym, który został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Co ciekawe, ludzie zamieszkujący wąwozy wytworzyli swój własny język gwizdany, zwany silbo. Język ten jest na tyle unikatowy i cenny, że został wpisany na Listę Światowego Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Choć turystyka jest tutaj równie cennym źródłem utrzymania jak na pozostałych wyspach, częściej można się natknąć tu na dyskretny urok historii kamienic i kamieniczek pamiętających jeszcze czasy Krzysztofa Kolumba, aniżeli rozbudowane i luksusowe kurorty. Odnajdziemy także na wyspie piaszczyste plaże, które trwają w stanie nienaruszonym przez cywilizację. Jakość środowiska naturalnego została doceniona w kategorii Doskonałość przez Światowy Rezerwat Biosfery.

Niesamowite wakacje na La Gomera >> http://www.tui.pl/wypoczynek/wyspy-kanaryjskie/la-gomera

Gran Canaria

Gran Canaria to wyspa bardzo eklektyczna w swej strukturze i klimacie. Bogactwo krajobrazów rozciągających się na tej małej przestrzeni jest zadziwiające: od górskich masywów, przez tropikalne lasy do pustyni. Nie zapominajmy także o piaszczystych plażach na wybrzeżu oraz potężnych wydmach Maspalomas. Dzięki tym widokowym walorom Gran Canaria bywa określana mianem „kontynentu w miniaturze”. Wyspa, podobnie jak Teneryfa, ma znaczenie jako miejsce portowe i tranzytowe. Wśród naukowców panuje spór odnośnie nazwy wyspy – nie sposób określić, skąd ona pochodzi. Hipotezy są różne, możliwe, że od nazwy kanaryjskiego psa can lub od nazwy jednego z plemion afrykańskich Canarii. Mieszkańcy tej wyspy szczególnie inwestują w tworzenie miejsc odnowy biologicznej, ponieważ około 100 lat temu zapoczątkowała się turystyka, która podążyła właśnie w tym kierunku. Turyści przybywają licznie do rozmaitych ośrodków spa zachęceni unikatowym klimatem, w poszukiwaniu odnowienia i wzmocnienia swoich sił witalnych. Również możemy na wyspie zaobserwować ciekawą faunę – organizowane są żeglugi w celu podglądania wielorybów.

Gran Canaria wyakacje: http://www.tui.pl/wypoczynek/wyspy-kanaryjskie/lanzarote

Kultura Wysp Kanaryjskich

Wyspy Szczęśliwe to osobliwa i wyjątkowa mieszanka kulturowa. Ich mieszkańcy to w zdecydowanej większości Hiszpanie, znajdzie się jednak także duży odsetek Portugalczyków, Anglików czy Niemców. Od czasu hiszpańskiego podboju wyspy przechodziły swoje lepsze i gorsze czasy, wielu mieszkańców wyemigrowało z powodu ciężkich warunków do życia i głodu, jednak wciąż przybywali inni na ich miejsce. Również dziś można zauważyć silnie rotacje; wielu ludzi, przyjeżdżając tutaj na wakacje, od razu zakochuje się w wyspach i postawia tu zamieszkać na stałe. Rdzenni mieszkańcy wysp – Guanchowie – wciąż pozostają owiani tajemnicą, ponieważ niewiele źródeł notowało ich istnienie. W Muzeum Kanaryjskim możemy podziwiać eksponaty sztuki rdzennych Kanaryjczyków. Jednak widmo hiszpańskiej zagłady tych plemion w jakiś sposób ciąży nad ujmującymi krajobrazami wysp. Odzwierciedleniem różnorodności wysp jest ich kuchnia, dla której inspiracji należy szukać w kuchni hiszpańskiej, południowoamerykańskiej i afrykańskiej. Zwykle posiłki są lekkie i składają się ziemniaków, pomidorów oraz uprawianych owoców. Do tego podaje się kurczaka z ostrym sosem mojos. W życiu codziennym szczególnie widoczne są wpływy latynoskie. Mieszkańcy uwielbiają świętować – można odnieść wrażenie, że w ich kalendarzu jest więcej dni świątecznych, niż powszednich. Jednym z większych wydarzeń w roku jest trwający prawie dwa tygodnie karnawał.